بررسی اجمالی پروتکل مسیریابی BGP:

در پاسخ به این سوال که پروتکل مسیریابی BGP چیست؟ می توان گفت که، Border Gateway Protocol این پروتکل اقدام به انجام تمامی خدمات پستی اینترنتی می کند. به این صورت که، وقتی نامه ای در صندوق پست انداخته می شود، خدمات پست اطلاعات آن نامه را مورد بررسی و پردازش قرار می دهند تا سریع ترین و بهینه ترین مسیر را برای رساندن آن نامه به گیرنده ی انتخاب نمایند. در بستر اینترنت انجام این کار بر عهده ی پروتکل مسیریابی BGP می باشد. یعنی این پروتکل تمامی مسیرهای موجودی که داده می تواند آن ها را طی کند را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می دهد. بعد از بررسی ها و پردازش های لازم، نزدیک ترین راه و مسیر را برای آن داده ها انتخاب می کند. این پروتکل بیشتر در سیستم های خودمختار شبکه (Autonomous system ) اتفاق می افتد.

پروتکل مسیریابی BGP عنصری مهم در اینترنت جهانی به شمار می آید و از آن برای پیدا کردن بهترین و سریع ترین مسیرهای انتقال داده استفاده می شود. این پروتکل مسیریابی با در نظر گرفتن برخی فاکتورها مانند اطلاعات مسیر، وضعیت شبکه، دسترسی مسیر و … اقدام به ارسال داده ها به مقصد را می نماید. کاربرد این پروتکل را می توان با GPS تلفن های همراه هوشمند مقایسه کرد. به این صورت که اگر قصد سفر از شهری به شهر دیگری را داشته باشید، با استفاده از جی پی اس موبایل هوشمند خود می توانید در مورد شرایط جاده، ترافیک، بهترین مسیر ممکن را بررسی کرده و راحت ترین مسیر را برای خود انتخاب کنید.

منظور از سیستم های خودمختار شبکه چیست؟

Border Gateway Protocol پروتکلی است که موجب می شود اینترنت کار کند. انجام این پروسه به وسیله ی پروتکل مسیریابی BGP به این صورت است که مسیریابی داده ها را در اینترنت فعال می کند. زمانی که یک کاربر قصد بارگیری سرورهایی را از کشور آلمان در ایران دارد، این پروتکل انجام این ارتباط را به شکل سریع و کارآمد فراهم می کند. از آن جایی اینترنت شبکه ای متشکل از چندین شبکه می باشد، منظور از سیستم های خودمختار شبکه (AS) هم شبکه های کوچکتری از مجموعه های بزرگی از روترها می باشند که به وسیله ی یک سازمان واحد کنترل و اداره می شوند. اگر پروتکل مسیریابی BGP را سرویس پستی اینترنت در نظر بگیریم، سیستم های خودمختار شبکه مانند شعبه های پستی هستند. در یک شهر ممکن است چندین صندوق پستی وجود داشته باشد. نامه های موجود در این صندوق ها قبل از انتقال به مقصد دیگر باید از طریق این شعبه ها عبور کنند.

برای آشنایی با پروتکل Dante و پروتکل OSPF به سایت مراجعه کنید.

این روتر ها هم دقیقا مثل صندوق های پستی می باشند که داده های ارسالی خروجی را به سیستم های خودمختار ارسال می کنند و برای انتقال بعد از مسیریابی به وسیله ی BGP به مقصد فرستاده می شوند. پروتکل مسیریابی BGP مانند نقشه ی بزرگی از اینترنت می باشد که مدام در حال آپدیت و به روز رسانی است تا بتواند بهترین مسیرها را در هر لحظه انتخاب کند. مسیریاب های BGP از الگوریتم های تصمیم گیری و قوانین خاصی تشکیل شده اند تا در چارچوب توافق هایی که برای سیستم های خودگردان جهت تحلیل داده بر آن ها تعبیه شده است، برای تصمیم گیری های خود استفاده نمایند. با استفاده از این الگوریتم ها، پروتکل مسیریابی می تواند تصمیم بگیرد که کدام همتا در هر لحظه برای ارسال جریان پک مناسب تر می باشد.

منظور از BGP داخلی چیست و چه تفاوتی با BGP خارجی دارد؟

ترافیک به وسیله ی پروتکل مسیریابی BGP خارجی انتقال داده می شود. از پروتکل مسیریابی BGP می توان برای مسیریابی در داخل یک سیستم خودگردان واحد هم استفاده کرد. در صورتی که از این پروتکل به صورت داخلی استفاده شود به آن iBGP یا پروتکل مسیریابی داخلی گفته می شود. پروتکل مسیریابی BGP خارجی را می توان شبیه به سیستم حمل و نقل بین المللی در نظر گرفت که برای حمل یک بسته باید برخی استاندارد ها و قوانین و دستورالعمل هایی را رعایت کند. هر سازمان می تواند برای خود خدمات پستی داخلی هم داشته باشد که برای انتقال بسته نیاز به پیروی کردن از استانداردها و دستورالعمل های خاصی نمی باشد. در صورتی که ارائه دهنده ی یک سرویس برای تبادل مسیرهای داخلی خود از BGP استفاده کند، به آن پروتکل مسیریابی داخلی گفته می شود. تفاوت آن با پروتکل های مسیریابی خارجی در عدم رعایت دستورالعمل ها و قوانین خاص می باشد.

مسیرهایی که به وسیله ی پروتکل مسیریابی BGP پیدا می شوند، دارای ویژگی های مرتبط با هم می باشند. به این صورت که برای انتخاب بهترین مسیر به مقصد، در صورتی که چندین مسیر وجود داشته باشد، بهترین مسیر مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع پیام های انتقالی پروتکل مسیریابی BGP به چه صورت است؟

پروتکل مسیریابی BGP از چهار نوع پیام برای انتقال استفاده می کند، که به صورت زیر هستند:

پیام باز: این پیام زمانی ارسال می شود که اتصال سیستم های خودمختار به صورت موفقیت آمیز باشد. زمانی که اتصال به شکل موفقیت آمیز انجام می شود، امکان برقراری جلسه هم فراهم می گردد. این پیام حاوی اطلاعات مرتبط با سیستم های خودمختار می باشد. از جمله اطلاعات سیستم های خودمختار می توان به زمان نگهداری، نسخه ی استفاده از پروتکل مسیریابی، شناسه و یا آدرس آی پی، شماره AS و دیگر پارامترهای اختیاری اشاره کرد.
پیام به روز رسانی: ارسال این پیام برای برقراری جلسات می باشد. این پیام موجب می شود که اطلاعات مسیریابی به اشتراک گذاشته شوند. اطلاعاتی که در اختیار گذاشته می شوند در ارتباط با ویژگی های مسیر انتخابی با روترهایی است که دسترسی به آن ها امکان پذیر است، یا روترهایی که دسترسی به آن ها ممکن نمی باشد.
پیام Keep Alive: این پیام را پروتکل مسیریابی قبل از این که پیام به روز رسانی را ارسال کند، می فرستد. ارسال این پیام کمک می کند تا از فعال بودن روتر ها اطمینان کافی را حاصل کرد. روتر بعد ار دریافت این پیام، اقدام به ریست کردن زمان نگهداری می کند.
اعلان: این پیام در زمان رخ دادن خطایی ارسال می شود. پیام اعلان متشکل از دلیل خطا، کد خطا و کد فرعی آن می باشد.