امروزه یکی از اصلی ترین مباحثی که مورد بحث و پردازش قرار گرفته است، موارد مربوط به STP می باشد. STP را باید مخفف کلمات segmentation به معمای بخش بندی،Targeting به معنای هدف گیری و Positioning به معنای موقعیت یابی دانست که در کنار یکدیگر قرار گرفته و لفظ STP به معنای سه مشخصه اصلی کسب و کار یعنی بخش بندی، هدف گیری و موقعیت یابی را تشکیل داده است. آیا می دانید نحوه ایجاد توپولوژی در STP چگونه است؟ در ادامه همراه ما باشید تا مطالبی را در این رابطه در اختیار شما قرا دهیم:

STP چیست؟

امروزه STP به یک پلن یا برنامه راهبردی در بازاریابی مدرن برای افراد فعال در این حیطه مطرح شده است. به علت عملکرد کارآمد و موثر این پلن یا طرح، مدیران بازاریابی STP را یکی از معتبرترین راهکارهای خود می دانند. اما به طور کلی بهتر است در رابطه با این پروتکل بدانید که STP جزو معدود پروتکل هایی می باشد که از ایجاد loop در شبکه های شما جلوگیری می کند و پس از آن نیز شبکه مجازی محلی VLNA را برای ایجاد بسیاری از شبکه های محلی مجازی مورد استفاده قرار می دهد.

نحوه ایجاد توپولوژی در STP به چه شکل است؟

اما نحوه ایجاد توپولوژی در STP از دیگر موضوعات بسیار مهمی است که طرفداران زیادی را به خود اختصاص داده و به یکی از موضوعات بحث بر انگیز تبدیل شده است. به طور کلی چنانچه بخواهیم در رابطه با توپولوژی به صورت مختصر توضیح دهیم، باید بگوییم که توپولوژی در لغت به معمای شناسایی و شناخت مطرح شده است؛ اما هنگامی که کلمه توپولوژی در کنار لفظ STP قرار می گیرد، به نوعی به ما خواهد فهماند که ما در ادامه مبحث به دنبال شناسی و شناخت دقیق پلن ها و به طور اختصاصی برنامه های مطرح در STP خواهیم بود.

جالب است در رابطه با STP بدانید که یکی از قوی ترین فناوری هایی است که توان ترکیب شدن با سایر برنامه ها را دارد. این کاربرد شگفت انگیز این فناوری است که موجب محبوبیت بیشتر این محصول شده است. اما در ادامه این مبحث آنچه که باید ابتدا مورد بررسی قرار دهیم، مسائل مرتبط با افزونگری می باشد که به نوعی رابطه ای مستقیم با ایجاد توپولوژی در STP دارد.

معمولا در اغلب شرایط شما با مسائلی مواجه خواهید شد که گاهی کاملا نا خواسته شما را مجبور می کنند تا به مسائلی از جمله افزایش سرویس های در دسترس رو به رو شوید. این مسئله نیز به خودی خود مشکلی ندارد. اما هنگامی که مسئله با جزئیات بیشتری همراه می شود، به نوعی که بدون در نظر گرفتن ویژگی های خاص درون شبکه مشکلاتی را به همراه می آورد که به مجموعه ای از این مشکلات آزار دهنده، Switching Loop گفته می شود.

اما در ادامه نیز مواردی را بررسی می کنیم که به نوعی زیر مجموعه های این مشکلات آزار دهنده می باشند. از نمونه بارز این مشکلات که حل آن با دردسرهای بسیار زیادی همراه است، می توان به Broadcast Storms اشاره داشت که از آن گاهی به نام کابوس یک طراح نیز یاد می شود. پس از آن می توانیم به عنوان دومین مورد Instability Mac Table را مطرح کنیم. پس از آن نیز یکی از مشکلات رایج در این زمینه را می باید Multiple Frame Transmission دانست که از دیگر مشکلات آزار دهنده در این زمینه به شمار می آید. اما چنانچه شما نیز با این مشکلات مواجه شدید، زیاد نگران حل آن نباشید؛ چرا که راه حل مربوط به حل هر سه مورد را می توان همان مبحث اصلی ما یعنی Spanning tree دانست که البته ما آن را با حروف اختصاری STP نیز می شناسیم.

نحوه فعالیت spanning protocol به چه شکل است؟

از اصلی ترین مسائلی که در رابطه با STP باید به آن پرداخت، مسائل مرتبط با نحوه فعالیت این فناوری پیشرفته می باشد. این فناوری به نوعی عمل می کند که از میان پنجره باز شده، شما از میان تمام سوییچ هایی که برنامه در اختیار شما قرار داده است، سوییچ Root Bridge را انتخاب می نمایید. آنچه که در این بخش به شرح آن می پردازیم به نوعی نحوه ایجاد توپولوژی در STP نیز می باشد که عبارت است از:

پس از انتخاب و کلیک روی گزینه Root Bridge در قدم بعدی اقدام به ایجادCollision Domain خواهید کرد.
پس از ایجاد این پروتکل باید تمامی پورت های ذخیره شده روی Root Bridge را به داخل این پوشه انتقال دهید؛ با انجام این کار شما به نوعی تمامی پورت های خود را به پورت Root Bridge تبدیل کرده اید که بسیار کمک کننده تر از سایر موارد است.
در این مرحله روی سوییچ هایی که غیر از Root Bridge باقی مانده اند، کارهای لازم را انجام خواهید داد. البته کار اصلی شما به نوعی فقط با Root port می باشد که تنها گزینه و انتخاب باقی مانده برای شما به شمار می آید. این پورت را به نحوی می بایست نزدیک ترین روت پورت به Root Bridge دانست که روی آن سوییچ می باشد.
در مرحله چهارم باید اقدام به Segment یا بخش بندی کنید. در این بخش باید collision Domain ها را به نوعی به عنوان Segment ها در نظر بگیرید، پس از آن نیز توجه داشته باشید که به طور کلی در هر Segment دو سوییچ موجود می باشد. اما از میان دو سوییچی که پیشتر آن ها را بیان کردیم، در یک Segment به نوعی یک سوییچ به Root Bridge بسیار نزدیک تر عمل می کند. ابن سوییچ را عموما Designated Bridge می نامند. اما پس از آن نیز پورتی از این سوییچ را که به سوییچ دیگر متصل شده است را Designated port می نامند.
در مرحله آخر نیز تمامی پورت هایی را که به عنوان DP و پس از آن RP انتخاب نشدند، باید به حالت خودکار به Block تبدیل کرد.

مفاهیم اصلی STP و ارتباط آن ها با گزینه های STP چیست؟

به طور کلی در مورد STP باید در جریان باشید که در اغلب تصمیم های این فناوری از دو نوع عدد استفاده می شود. اولین عدد مربوط به STP را می توان BID دانست که البته هزینه پورت آن نیز همان STP می باشد. حال با تمرکز بر این دو نوع عدد خلاصه ای نسبتا کامل از آنچه که STP انجام می دهد را در نظر بگیرید. اولین مورد مهمی که در این باره وجود دارد و می توان به عنوان خلاصه ای در رابطه با STP دانست، این است که از BIT برای انتخاب سوییچ Root انتخاب می شود. همچنین پس از آن می توان سوییچ را با کمترین BID عددی انتخاب نمود.

پس از بیان این موارد نیز بهتر است این مسئله را نیز بدانید که سوییچ های سیسکو به شما این امکان را خواهند داد که شما بخشی از BID های سوییچ و پس از آن نیز هزینه های پورت STP خود را پیکربندی نمایید. پس از آن نیز در جریان باشید که این موضوع نیز به نوبه خود بر انتخاب هایی که توسط STP انجام می شود تاثیر گذار است.